کوه چون سنگ بود تنها شد یا چون تنها بود سنگ شد؟ من که نه سنگ بودم نه کوه من چرا تنها شدم؟

درخت با جنگل سخن می‌گوید

علف با صحرا

ستاره با کهکشان

و من با تو سخن می‌گویم …

نامت را به من بگو

دستت را به من بده

حرفت را به من بگو

قلبت را به من بده

من ریشه های تو را دریافته‌ام…

با لبانت برای همه لب ها سخن گفته‌ام

و دست‌هایت با دستان من آشناست.

ترا از دور می بوسم به چشمی تر خداحافظ مرا باور نکردی می روم دیگر خداحافظ مرا لایق ندیدی تا بپرسی حال و روزم را برو با دیگران ای بی وفا دلبر خداحافظ

خدا لعنت کند بر واژه ها حتی خداحافظ !
که یعنی آتشی افتاده در من با خداحافظ !
سکوت افتاده مثل رعشه ای بر استخوانهایم
شبیه موج سرد ساحل دریا خداحافظ

به بعضیام باید گفت شما خواهشا به فرزندان خود هیچی نیاموز. با آزمون و خطا پیش بره شانس آدم شدنش بیشتره.

ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ …
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺍ ..
ﺑﺎ ﻳﮏ ﭘﻴﺎﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ …
ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﺑﻨﻮیسی：
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ